In de winter van 2024 kreeg ik het verzoek om als Psycholoog te gaan werken bij het Integraal Oncologisch (Na)zorg centrum in Nijmegen. Blijkbaar is er veel behoefte aan psychische ondersteuning bij mensen die met kanker in aanraking zijn gekomen. En deze ondersteuning laat blijkbaar te wensen over, omdat er wachttijden zijn ontstaan die kunnen oplopen tot 3 maanden of meer. Dit vind ik schrijnend. Mede daarom heb ik volmondig ‘ja’ gezegd op dit verzoek. Ik ben lid geworden van het NIP®, het Nederlands Instituut voor Psychologen en ik heb een AGB-code aangevraagd, waardoor mijn werk ook vergoed wordt door een aantal verzekeraars. Sinds 1 februari 2025 ben ik nu beschikbaar op de donderdagochtend bij het http://www.ion-nijmegen.nl. Daar kunt u vrijblijvend een eerste afspraak maken.
Ik was al een tijdje met pensioen, maar nog werkzaam als free-lance trainings-acteur, o.a. bij de Radboud Universiteit in Nijmegen. Hier heb ik ruim 22 jaar meegewerkt aan de communicatieve vaardigheden van artsen in opleiding. Ik speelde hier de rol van patiënt, bijvoorbeeld in een slecht nieuwsgesprek, waarin ik te horen kreeg dat ik waarschijnlijk kanker had. Dit was natuurlijk een van de zwaarste werkgroepen voor studenten. Ik heb zo ervaren wat belangrijk is bij zulke gesprekken, en wat er door de patiënt heen kan gaan.
Kanker heeft grote gevolgen voor de patiënt én zijn/haar omgeving. Voor diens gezondheid, fysiek én mentaal. De vragen die op je afkomen zijn vele en divers. Vragen op het gebied van schuld, voeding, erfelijkheid, genezing, kwaliteit van leven, keuzes over behandeling (of niet). Te veel om hier diep op in te gaan. Er is veel behoefte aan antwoorden. Antwoorden die niet altijd gegeven kunnen worden.
Ik zie het als mijn taak om samen met de patiënt, verwant of betrokkene te helpen zoeken naar antwoorden. Te helpen keuzes te maken, ondersteunen op welk gebied dan ook. En dat doe ik zeker niet alleen. Ik heb een brede kring aan ervaringsdeskundigen, professionals en mensen die al jaren op diverse fronten werkzaam zijn in het werkveld van ondersteuning, leefstijl, zorg.
Ik ben afgestudeerd in de Vergelijkende en Fysiologische Psychologie in 1984. Op dat moment was er bijna geen werk en veel afgestudeerde academici zaten werkloos thuis. Ik heb me toen omgeschoold naar de automatisering via het PION-project. Dit was een landelijk project vanuit de Arbeidsbureau’s om bedrijven te voorzien van programmeurs en systeem-analisten, waar op dat moment grote behoefte aan was. Zo kwam ik o.a. bij Philips in Nijmegen en later bij de Heidemij (het huidige Arcadis) in Arnhem terecht. Techneut ben ik echter nooit geworden. Bij Philips werd ik gevraagd om in de OR te komen, bij Heidemij werd ik beheerder van de pensioenfonds-applicatie. Werkzaamheden die met mensen en communicatie te maken hebben.
Een goede vriend die een eigen automatiseringsbedrijf was begonnen heeft me in 1997 overgehaald bij hem te komen werken. Hij had iemand nodig in zijn snel groeiende bedrijf voor computerbeheer, maar vooral als bindende factor tussen zijn consultants die gedetacheerd waren. Dit was een mooie tijd. Uiteindelijk moest ik dit bedrijf na de eeuwwisseling verlaten omdat het minder ging met de opdrachten. Op dat moment was er veel behoefte – en dat is niet veranderd – aan zorg-personeel. Zo kwam ik in de verslavingszorg terecht via een uitzendbureau. Na 3 maanden vroeg De Grift of ik in vaste dienst wilde komen. Het werk beviel mij goed, omdat ik met mensen in gesprek kwam die je normaal niet spreekt. Daklozen, verslaafden. Van hieruit werd ik benaderd om het project ‘Kinderen van Verslaafde Ouders’ mede vorm te gaan geven op de noord-Veluwe, wat ik deed. Hierna ging ik een uitdaging bij de William Schrikker Groep (WSG) aan als gezinsvoogd. Dit werk lag me duidelijk minder. Ik bleek te betrokken te zijn bij mijn voogdij-kinderen en had te weinig afstand. Het leverde mij een burn-out op na 2 jaar.
Gelukkig kon ik toch in de zorg aan de slag blijven en kwam bij Pluryn terecht. Ik werd Persoonlijk Begeleider bij Kemnade (Groesbeek), waar ik bijna 10 jaar zou blijven. Ik werd hier Ambassadeur, Begeleider Muziek en Trainer AHT (Agressie Hanterings Technieken), functies waarvoor ik telkens benaderd werd. Het lijkt een rode draad in mijn leven: Vaak wordt ik benaderd en gevraagd voor functies en werkzaamheden door mensen die in mij lijken te geloven. Zo sta ik in het leven, ik houd van uitdagingen en probeer er het beste van te maken.
Ik denk wel dat mijn werk als Psycholoog mijn laatste uitdaging zal zijn. Maar ik neem hem met beide handen aan. Ik ben er klaar voor.